اثربخشی تئاتر درمانی بر سلامت روان زنان مطلقه

يکي از مفاهيم ضروري مورد بحث دنياي پيچيده انسان که قدمتي به بلنداي هستي دارد، مفهوم سلامت است. هدف اين پژوهش، تعيين اثر بخشي روش تئاتر درماني بر سلامت روان زنان مطلقه بود. اين پژوهش از نوع پژوهش آزمايشي با گروه هاي گواه و آزمايش است. جامعه آماري تمامي زنان مطلقه شهرستان لامرد بودند که از راه فراخوان دعوت شده بودند، تا براي شرکت در کلاس هاي آموزشي به هسته مشاوره و شبکه هاي بهداشت شهرستان مراجعه کنند. براي نمونه گيري، با روش نمونه گيري تصادفي ساده، از بين متقاضيان، پس از گرفتن تعهد جهت شرکت کردن و باقي ماندن تا آخرين جلسه، 30 نفر انتخاب شده و به گونه تصادفي به دو گروه آزمايش و کنترل تقسيم شدند. ابتدا دو گروه پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر را تکميل کردند. سپس براي گروه آزمايش 8 جلسه تئاتر درماني اجرا شده و در نهايت، پس آزمون براي گروه ها اجرا و نتايج با استفاده از نرم افزار spss با هم مقايسه شدند، نشان داد که تئاتر درماني درماني بر سلامت عمومي زنان مطلقه تاثير گذاشته و باعث کاهش علايم جسماني، اضطراب و اختلال خواب و اختلال در کارکرد اجتماعي و افسردگي شديد آنها شده است. تئاتر درماني روش مناسبي جهت افزايش سلامت روان زنان مطلقه است. با علم به شيوع بالاي طلاق و تبعات رواني آن پيشنهاد مي شود از اين روش براي کاهش پيامدهاي روحي رواني طلاق و درمان ديگر مشکلات و مسائل به کار گرفته شود