ارتقاء تعامل والدین و فرزندان با استفاده از آموزش روش های نوین فرزند پروری

خانواده اولين و مهم ترين نظام ارتباطي براي کودکان به شمار مي رود و استفاده از شيوه هاي مناسب حل مساله در اين محيط مي تواند تاثير قابل توجهي بر رشد رواني و اجتماعي کودکان داشته باشد. اين پژوهش، با هدف بررسي اثربخشي آموزش حل مساله به والدين بر شيوه هاي تربيتي و تعاملي آنها با فرزندان شان انجام شده است. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون تک گروهي است. گروه نمونه شامل 28 نفر از مادران دانش آموزان پيش دبستاني و دبستاني مدارس غير انتفاعي شهر تهران بوده است که با روش نمونه گيري در دسترس، انتخاب شده بودند. مادران در کارگاه هاي آموزش تربيت فرزندان با روش حل مساله شرکت کردند که هفته اي يک بار در 9 جلسه 2 ساعته برگزار شدند. قبل از شروع و بعد از اتمام هر کارگاه، والدين پرسش نامه روش هاي تربيتي والدين و سياهه رابطه والد- کودک را تکميل کردند. يافته هاي حاصل از تحليل اندازه گيري هاي مکرر نشان داد شرکت در کارگاه آموزش روش تربيتي مبتني بر حل مساله به افزايش ميانگين روش تعامل بر اساس حل مساله و کاهش ميانگين روش تنبيه و توبيخ در پرسش نامه روش هاي تربيتي والدين منجر شده است. داده هاي حاصل از سياهه رابطه والد- کودک نيز نشانگر افزايش ميانگين ايجاد محدوديت مي باشد. آموزش مهارت حل مساله به والدين مي تواند باعث افزايش به کارگيري سبک تربيتي مبتني بر حل مساله و کنترل کودکان به وسيله والدين از راه ايجاد قانونمندي در خانواده شود