اثربخشی پذیرش و تعهد درمانی بر كاهش توجه متمركز بر خود و بهبود باورهای خودكارآمدی اجتماعی

هدف اساسي در اين پژوهش عبارت از تبين اثربخشي روش پذيرش و تعهد درماني بر کاهش توجه متمرکز برخود و بهبود باورهاي خودکارآمدي اجتماعي دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي بود. نمونه اين پژوهش شامل 30 دانشجوي دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي بود که به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل جايگزين شدند. هر کدام از گروه ها به تفکيک شامل 15 نفر بود. روش پذيرش و تعهد درماني در گروه آزمايشي طي يک ماه و به صورت هفته اي دو بار اجرا شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه کانون توجه و مقياس خودکارآمدي براي موقعيت هاي اجتماعي بود. نتايج نشان داد که توجه متمرکز بر خود درگروه آزمايشي در مقايسه با گروه کنترل به گونه معناداري کاهش يافت. و هم چنين نتايج بيانگر بهبود باورهاي خودکارآمدي اجتماعي درگروه آزمايشي نسبت به گروه کنترل بود. يافته هاي حاصل از پژوهش بيانگر اثربخشي روش پذيرش و تعهد درماني در کاهش توجه متمرکز برخود و بهبود باورهاي خودکارآمدي اجتماعي در دانشجويان با اختلال اضطراب اجتماعي بود و داده ها در اين خصوص همسو با نتايج پژوهش هاي قبلي بود