رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و ویژگی های شخصیتی با بهزیستی روان شناختی با واسطه گری تاب آوری در بیماران ام. اس

امروزه ام. اس يکي از شايع ترين بيماري ها بشمار مي رود که نسبت به ساير بيماري ها پژوهش هاي روانشناسي اندکي را به خود اختصاص داده است. بنابراين، هدف از اين پژوهش، رابطه الگوهاي ارتباطي خانواده و ويژگي هاي شخصيتي با بهزيستي روان شناختي با واسطه گري تاب آوري در بيماران ام. اس در نظر گرفته شد. جامعه آماري پژوهش، تمامي بيماران مبتلا به ام. اس استان فارس هستند که 200 نفر (زن و مرد) از آن ها به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي ويژگي هاي شخصيتي NEO (کاستا و مک کري)، ابزار تجديد نظر شده الگوهاي ارتباطي خانواده (کوئرنر و فيتزپاتريک)، تاب آوري بزرگسالان ARS (فريبورگ) و بهزيستي روان شناختي (ريف) پاسخ دادند. جهت تحليل داده ها علاوه بر روش هاي توصيفي (ميانگين، انحراف معيار و ماتريس همبستگي)، از روش آماري رگرسيون سلسله مراتبي استفاده شد. نتايج نشان داد که دو بعد الگوهاي ارتباطي خانواده يعني جهت گيري گفت و شنود و همنوايي از قدرت پيش بيني کنندگي مثبت براي تاب آوري و بهزيستي روان شناختي برخوردار مي باشند و از بين پنج عامل ويژگي هاي شخصيتي، برون گرايي مي تواند تاب آوري و بهزيستي روان شناختي را به صورت منفي پيش بيني کند. هم چنين تاب آوري نيز بهزيستي روان شناختي را پيش بيني مي کند. به گونه کلي تاب آوري، نقش يک متغير واسطه گر را براي الگوهاي ارتباطي خانواده و ويژگي هاي شخصيتي با بهزيستي روان شناختي دارد