واسطه گری عزت نفس بر كیفیت زندگی و رفتارهای پر خطر در بین دانشجویان

هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي نقش بارز و تاثيرگزار واسطه اي عزت نفس بر کيفيت زندگي و رفتارهاي پر خطر در بين دانشجويان شاغل به تحصيل در دانشکده علوم تربيتي و روانشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرودشت بوده است. اين پژوهش از نوع توصيفي به روش همبستگي است که نمونه مورد نظر 300 دانشجو (144 دانشجوي پسر و 156 دانشجوي دختر) دانشگاه آزاد اسلامي واحد مرودشت با ميانگين سني 24.75 سال بوده است. روش به شيوه خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شده و با مقياس کيفيت زندگي بهداشت جهاني (WHOQOL-BREF) و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ و پرسشنامه رفتارهاي پرخطر (YRBSS) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها از روش تحليل مسير به شيوه رگرسيون سلسله مراتبي بارون و کني و آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل رگرسيون سلسله مراتبي نشان داد که کيفيت زندگي به ميزان 0.24- به طور مستقيم (p<0.001) بر رفتارهاي پرخطر تاثير گذاشته که نشان دهنده رابطه منفي معکوس معني دار بين اين دو متغير بوده و نشان داده شد که با وارد نمودن متغير عزت نفس در معادله مفروض پيش بيني شده، کيفيت زندگي به ميزان0.10 - اثر غير مستقيم (p<0.001) به همراه دارد و نشان دهنده نقش واسطه گري عزت نفس در کاهش اثرات کيفيت زندگي در بروز رفتارهاي پرخطر مي باشد. همچنين کيفيت زندگي به ميزان 0.52 به طور مستقيم بر عزت نفس دانشجويان اثر گذاشته که بيانگر رابطه مستقيم اين دو متغير بوده است که ارتقاء کيفيت زندگي موجب افزايش عزت نفش دانشجويان مي گردد.