رابطه بین دینداری وحمایت اجتماعی با رضایت از زندگی

هدف از اين پژوهش بررسی رابطه بين دينداری وحمايت اجتماعی با رضايت از زندگی در ميان دانشجويان بود. نوع پژوهش، همبستگی بود. جامعه آماری کليه دانشجويان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد تهران واحد علوم و تحقيقات که در سال 1391 بودند، تشکيل می داد. به اين منظور 193 نفر از دانشجويان دختر و پسر( 107 دختر و 86 پسر) به صورت نمونه گيری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. پس از پرسشنامه های ناقص، شامل 151 دانشجو شد(66 پسر و 85 دختر) بدست آمد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های دينداری (آذربايجانی،1382)، حمايت اجتماعی (اسميت و همکاران،1988) و رضايت از زندگی (دينرو همکاران،1990) بود. برای تحليل داده ها از رگرسيون چند متغيره با روش ورود و رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج نشان داد که حمايت اجتماعی با رضايت از زندگی رابطه مثبت و معناداری دارد(01/0 > P ) دينداری نيز با رضايت از زندگی رابطه مثبت و معناداری دارد (01/0> p ) . حمايت اجتماعی پيش بينی کننده ای قوی، نسبت به دينداری، از رضايت از زندگی در دانشجويان بود. با توجه به يافته ها می توان بيان داشت که حمايت اجتماعی می تواند نقش مهمی در رضايت از زندگی دانشجويان دانشگاه ايفا کند.


واژه‌های كليدي: رضايت از زندگي، حمايت اجتماعي، دينداري