نقش واسطه گری جهت گیری مذهبی برای سبكهای فرزندپروری و معنای زندگی در دانش آموزان پایه سوم دوره دبیرستان شهر شیراز

هدف از اين تحقيق، تبيين نقش واسطه گري جهت گيري مذهبي در رابطه بين سبک فرزندپروري والدين و معناي زندگي دانش آموزان پايه سوم دبيرستان شهر شيراز بود. به منظور انجام اين پژوهش، 271 نفر از دانش آموزان سال سوم دبيرستان شهر شيراز (138 دختر و 133 پسر) به شيوه نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي، انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه سبک فرزندپروري والدين ديانا بامريند (1967 م) و معنادار بودن زندگي (صالحي، 1374) و پرسشنامه جهت گيري مذهبي (البرزي، 1382) استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي خام از شيوه آماري تحليل مسير استفاده شد. نتايج تحليل نشان داد که در مجموع 41% از واريانس معناي زندگي توسط جهت گيري مذهبي همانندسازي شده و سبک فرزندپروري والدين قابل پيش بيني است. بنابراين نتايج به دست آمده نشان داد که جهت گيري مذهبي نقش واسطه گري معنادار براي سبک فرزندپروري و معناي زندگي دانش آموزان پايه سوم دبيرستان بازي مي کند