چکیده مقاله
هدف از اين پژوهش ، تعيين تاثير آموزش مهارتهای واليبال و حل مساله بر خودکارآمدی دختران نوجوان بود.روش مطالعه نيمهتجربی، به صورت پيشآزمون-پسآزمون با 4 گروه آزمايشی بود. جامعه آماری تحقيق دانشآموزان سال اول دبيرستانهای دخترانه شهرستان بروجن در سال تحصيلی 89-1388 و نمونه تحقيق 60 دانشآموز دختر بودکه به روش نمونهگيری تصادفی مرحلهای انتخاب شدند و در چهارگروه 15 نفری آموزش واليبال مبتنی بر رويکرد حلمساله ، آموزش واليبال، آموزش حل مساله، و کنترل قرار گرفتند. پس از شرکت در پيش آزمون خودکارآمدی، افراد گروههای مداخله در يک برنامه آموزشی 90 دقيقهای به مدت 10 جلسه شرکت کردند. اطلاعات با پرسشنامه خودکارآمدی (شرر،1982) جمع آوری شد. برای تحليل دادهها از آزمون آماری تحليل کوواريانس، تحليل واريانس و آزمون تعقيبی توکی استفاده شد. نتايج نشان داد بين تاثير آموزش واليبال و حل مساله بر خودکارآمدی دختران نوجوان در 4 گروه تفاوت معناداری وجود دارد (001/0> P و 89/25=(54و3) F ) . به طور کلی، نتايج نشان داد برنامه ترکيبی، موجب بهبود بيشتر خودکارآمدی دانشآموزان شده است.
واژههای كليدي: آموزش مهارتهای والیبال، حل مساله، خودکارآمدی، دختران نوجوان