پیش بینی خطر خودکشی دانشجویان بر اساس اعتقادات مذهبی، حمایت اجتماعی، راهبردهای مقابله ای و سلامت عمومی

هدف: هدف پژوهش شناسايي عوامل محافظت کننده و خطرزا در اقدام به خودکشي در دانشجويان بود.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري 4564 دانشجوي دانشگاه شهيد بهشتي بود. با روش نمونه گيري طبقه اي نسبي 560 دانشجو انتخاب و داده ها با مقياس خطر خودکشي مرکز پژوهش سلامت رفتاري شمال غرب (2005) و پرسشنامه غربالگري جوانان در معرض خطر موسسه پژوهشي منتر (1998)، پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ (1972)، حمايت اجتماعي بخشي پور، پيروي و عابديان (1384) و راهبردهاي مقابله اي اندلر و پارکر (1990) جمع آوري و بر اساس رگرسيون لوجستيک و نسبت بخت تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد اعتقادات مذهبي، حمايت اجتماعي و راهبرد مساله مدار در کاهش خطر خودکشي و سابقه مشکلات رواني، اضطراب و افسردگي در افزايش خطر خودکشي موثر است. دانشجوياني که سابقه مشکلات رواني داشتند بيش از 8 برابر دانشجويان بدون سابقه مشکلات رواني در معرض خطر خودکشي بودند.
نتيجه گيري: حمايت اجتماعي، سابقه مشکلات رواني و اضطراب از پيش بيني کننده هاي قوي و موثر در عوامل محافظت کننده و خطرزا به شمار مي آيند. با ارائه يک الگوي پيش بيني کننده مي توان عوامل محافظت کننده را تقويت کرد و عوامل خطرزا را کاهش داد و از آن در جهت طرح هاي پيشگيري اوليه استفاده نمود