اختلال شناخت اجتماعی در بیماران دچار افسردگی عمده: شواهدی از آزمون ذهن خوانی از طریق چشم

هدف: هدف پژوهش مقايسه توانايي هاي شناخت اجتماعي افراد دچار افسردگي عمده با همتايان عادي آنها بود.
روش: روش پژوهش علي - مقايسه اي و جامعه آماري شامل کليه بيماران دچار اختلال افسردگي عمده بيمارستان لقمان شهر تهران به تعداد 160 بيمار بود. بر مبناي تشخيص روان پزشک يا روان شناس باليني مرکز فوق 45 بيمار دچار اختلال افسردگي عمده با 50 فرد سالم به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و با استفاده از آزمون ذهن خواني از طريق تصوير چشم بارون - کوهن، ويل رايت، هيل، راست و پلومب (2001) با هم مقايسه شدند. داده ها با آزمون t استودنت و تحليل واريانس دوراهه تحليل شد.
يافته ها: يافته ها حاکي از تفاوت معناداري در عملکرد دو گروه افسرده و عادي در ذهن خواني بود. بيماران دچار افسردگي عمده نسبت به همتايان عادي خود، در گويه هاي حالات ذهني مثبت و خنثي عملکرد پايين تر و در گويه هاي حالات ذهني منفي عملکرد بالاتري نشان دادند. همچنين افراد سالم در حالات ذهني مثبت، بهتر از خنثي و در خنثي، بهتر از منفي عمل کردند و افراد افسرده دقيقا الگوي عکس داشتند.
نتيجه گيري: نقصان در توانايي نظريه ذهن افراد افسرده مي تواند به عنوان يکي از فرضيه هاي سبب شناختي در تحريف هاي شناختي اين بيماران مطرح باشد. بنابراين مي توان از ارزيابي و آموزش شناخت اجتماعي در بيماران دچار افسردگي به عنوان يک راهبرد درماني سود جست