اثربخشی تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری در کاهش ولع مصرف افراد سوء مصرف کننده متاآمفتامین

هدف: هدف پژوهش تعيين ميزان اثربخشي تحريک مکرر مغناطيسي در کاهش ولع مصرف افراد سوء مصرف کننده متاآمفتامين بود.
روش: روش پژوهش شبه آزمايشي از نوع تک آزمودني با خط پايه چندگانه و جامعه آماري 1000 نفر سوء مصرف کننده متامفتامين مراجعه کننده به درمانگاه ترک اعتياد آتيه در تهران در زمستان سال 1389 بود. از ميان آنها به روش دسترس 8 نفر انتخاب و به طور تصادفي در چهار گروه 2 نفري جايگزين شدند. با بسامد 10 هرتز، 15 جلسه، 2 نفر تحريک ناحيه پشتي جانبي قشر پيش پيشاني چپ، و 2 نفر تحريک ناحيه پشتي جانبي قشر پيش پيشاني راست را دريافت کردند. 2 نفر در وضعيت دارونما، و 2 نفر نيز در وضعيت گواه قرار گرفتند. تمام آزمودني ها در پايان جلسه پانزدهم و يک ماه بعد از دوره درمان در مرحله پيگيري ارزيابي شدند. داده ها با استفاده از اندازه اثر و درصد کاهش تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد تحريک مکرر مغناطيسي فراقشري ناحيه قشر پيش پيشاني پشتي جانبي راست، ولع مصرف افراد را به متاآمفتامين به طور معناداري کاهش مي دهد، اما تحريک ناحيه پشتي جانبي قشر پيش پيشاني چپ چندان موثر نيست. اين اثرات يک ماه پس از درمان هم ماندگار بود.
نتيجه گيري: مي توان از تحريک مکرر مغناطيسي فراقشري به ويژه ناحيه قشر پيش پيشاني پشتي جانبي راست، به عنوان يک روش درماني موثر براي کاهش ولع مصرف متاآمفتامين در افراد مصرف کننده سود جست