مقایسه کارکردهای قطعه پیشانی در افراد دچار تصلب چندگانه عودکننده - بهبودیابنده و افراد سالم

هدف: هدف اين مطالعه مقايسه بازداري، قضاوت اجتماعي، استدلال انتزاعي و مهارت اجتماعي غيرکلامي در افراد دچار تصلب چندگانه عودکننده - بهبوديابنده و افراد سالم بود.
روش: روش مطالعه علي - مقايسه اي از نوع مورد شاهدي و نمونه پژوهش شامل 30 فرد دچار تصلب چندگانه (ام. اس) عودکننده - بهبوديابنده (19 زن و 11 مرد) بود که با روش نمونه گيري تصادفي از ميان 635 نفر از اعضاي انجمن تصلب چندگانه گيلان انتخاب و سپس با 30 نفر فرد سالم به عنوان گروه شاهد همتاسازي شد. دو گروه بيمار و شاهد با استفاده از خرده مقياس شباهت ها، درک و فهم و تنظيم تصاوير آزمون وکسلر (1981) و درجاماندگي آزمون بندر گشتالت (1938) مورد سنجش قرار گرفت.
يافته ها: آزمون هاي تحليل واريانس و تي مستقل نشان داد که بيماران دچار تصلب چندگانه عودکننده - بهبوديابنده به طور معناداري عملکرد ضعيف تري در مولفه شباهت ها و تنظيم تصاوير آزمون وکسلر و خطاي درجاماندگي بيشتري در آزمون بندر گشتالت دارند.
نتيجه گيري: بيماران دچار تصلب چندگانه با وجود حفظ قضاوت اجتماعي، تخريب شناختي معناداري نسبت به افراد سالم در تفکر انتزاعي، مهارت اجتماعي غيرکلامي و بازداري رفتاري نشان مي دهند. از اين رو لازم است با استفاده از درمان شناختي رفتاري با تاکيد بر بازسازي شناختي، اصلاح تحريفات شناختي و آموزش فنون رفتاري گام هايي جهت ارتقا سلامت روان اين بيماران برداشته شود