نقش سطوح پردازش و همخوانی خلقی در بازشناسی واژه های هیجانی در افراد دارای ناگویی خلقی

هدف: اين مطالعه با هدف شناخت تاثير سطوح پردازش و همخواني خلقي در بازشناسي واژه هاي هيجاني در افراد داراي ناگويي خلقي انجام شد.
روش: روش پژوهش شبه آزمايشي و جامعه آماري شامل کليه دانشجويان پسر دانشگاه تهران به تعداد 9000 نفر بود که از ميان آن ها نمونه اي متشکل از 80 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. با استفاده از نسخه فارسي مقياس ناگويي خلقي تورنتو بگبي، پارکر و تيلور (1994) آزمودني ها به دو گروه ناگويي خلقي بالا و ناگويي خلقي پايين تقسيم شدند. تکليف آزمودني ها بازشناسي واژه هاي هيجاني در دو سطح پردازش ادراکي و معنايي و همچنين دو شرايط همخواني و ناهخواني خلقي بود.
يافته ها: نتايج نشان داد گروه ناگويي خلقي بالا واژه هاي هيجاني کمتري را نسبت به گروه ناگويي خلقي پايين بازشناسي مي کنند و در هر دو سطح پردازش ادراکي و معنايي ضعيف تر عمل کردند. همچنين در سطح پردازش معنايي اختلال بيشتري نسبت به سطح پردازش ادراکي داشتند و شرايط همخواني يا ناهمخواني خلقي تاثيري در بازشناسي واژه هاي هيجاني در آن ها نداشت.
نتيجه گيري: ناگويي خلقي بيش از آن که تحت تاثير شرايط ناپايدار مانند حالت هاي خلقي و عاطفي باشد، متاثر از سازه هاي پاياتري مانند صفات شخصيتي و يا اختلال در سطوح پردازش اطلاعات هيجاني است. بنابراين مناسب تر است که جهت گيري هاي مداخله اي بر دانش معنايي افراد در حوزه هيجان ها تاکيد کنند