نقش واسطه ای باورهای خودکارآمدی تحصیلی در پیش بینی اهداف پیشرفت بر اساس عاطفه مثبت و منفی در نوجوانان

هدف: پژوهش حاضر به منظور پيش بيني اهداف پيشرفت بر اساس عاطفه مثبت و منفي با واسطه گري باورهاي خودکارآمدي تحصيلي انجام شد.
روش: روش مطالعه از نوع همبستگي و جامعه مورد مطالعه شامل 5000 دانش آموز شهر يزد بود که نمونه اي متشکل از 225 دانش آموز دبيرستاني در سه رشته تحصيلي علوم انساني، تجربي و رياضي به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شد. آزمودني ها به پرسشنامه هاي رويکردهاي يادگيري گرين و ميلر (1996)، باورهاي خودکارآمدي کودکان و نوجوانان موريس (2001) و مقياس عاطفه مثبت و منفي واﺗﺴﻮن، ﮐﻼرک و تلگن (1988) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش رگرسيون چندمتغيره تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد زماني که باورهاي خودکارآمدي تحصيلي در معادله رگرسيون حضور ندارد، رابطه ميان عاطفه مثبت و منفي و اهداف پيشرفت معنادار است؛ در حالي که اين رابطه زماني که اين متغير کنترل مي شود، معنادار نيست.
نتيجه گيري: با توجه به اين که در مطالعه حاضر عاطفه مثبت و منفي به واسطه باورهاي خودکارآمدي تحصيلي پيش بيني کننده اهداف پيشرفت در دانش آموزان دبيرستاني بود؛ لذا نتايج مطالعه حاضر براي استفاده سازمان هايي همچون آموزش و پرورش در جهت به کارگيري برنامه هايي به منظور ارتقا باورهاي خودکارآمدي تحصيلي و بهبود عملکرد آموزشي دانش آموزان مفيد به نظر مي رسد