مقایسه ویژگی های شخصیتی و هیجان خواهی رانندگان تصادف کرده با رانندگان عادی

هدف: هدف اصلي پژوهش مقايسه چهار عامل از آزمون 16 عاملي کتل و متغير هيجان خواهي در ميان دو گروه از رانندگان تصادف کرده و تصادف نکرده بود.
روش: روش مطالعه پس رويدادي از نوع علي - مقايسه اي و جامعه آماري شامل 400 نفر از رانندگان درگير در تصادف هاي رانندگي بود که در شش ماهه دوم سال 1388 به چهار مرکز راهنمايي و رانندگي در سطح شهر اردبيل ارجاع داده شده بودند. 30 نفر از آن ها به عنوان گروه قابل مطالعه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند و 30 نفر ديگر نيز از رانندگان تصادف نکرده با آن ها همتاسازي شدند. براي جمع آوري اطلاعات از آزمون 16 عاملي شخصيتي کتل (1964) و آزمون هيجان خواهي آرنت (1993) استفاده شد.
يافته ها: نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد تفاوت ميانگين نمره هاي رانندگان درگير و غيردرگير در تصادف هاي رانندگي در عامل ادواري خويي متهورانه، بي اعتمادي اضطراب آميز، عدم کنترل بر اراده و تنش عصبي معنادار است. همچنين در متغير هيجان خواهي تفاوت معناداري در دو گروه مشاهده شد.
نتيجه گيري: از آن جا که ويژگي هاي شخصيتي و سطوح هيجان خواهي در بروز تصادف هاي رانندگي نقش دارد، لذا بررسي کامل ويژگي هاي شخصيتي و هيجان خواهي رانندگان تصادف کرده در حجم گسترده ضروري به نظر مي رسد