اثربخشی بازی درمانی عروسکی بر ارتقای مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی دچار نشانگان داون

هدف: هدف از مطالعه حاضر تعيين درجه اثربخشي بازي درماني عروسکي بر مهارت هاي اجتماعي کودکان دچار نشانگان داون بود.
روش: روش مطالعه حاضر از نوع تک آزمودني (ABA) و نمونه آماري شامل سه کودک پسر آموزش پذير دچار نشانگان داون (يک آزمودني از جلسه ششم از برنامه درمان خارج شد) بود که به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و طي 17 جلسه 35 دقيقه اي آموزش مهارت هاي اجتماعي از طريق بازي درماني عروسکي به آنان ارائه شد. هر يک از کودکان، پيش از آغاز، در حين و پس از پايان مداخله و پس از گذشت 45 روز در مرحله پيگيري از طريق فهرست بازبيني محقق ساخته مهارت هاي اجتماعي، هشت بار توسط محقق و چهار بار توسط معلمين مورد مشاهده و ارزيابي قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج در يکي از آزمودني ها، نشان دهنده افزايش مهارت هاي اجتماعي در طول مداخله و کاهش مهارت ها (بالاتر از خط پايه) در دوره پيگيري و نشان دهنده افزايش مهارت ها در طول مداخله و مرحله پيگيري، در آزمودني ديگر بود.
نتيجه گيري: بر مبناي نتايج مطالعه حاضر استفاده از روش بازي درماني عروسکي به عنوان شيوه اي مناسب جهت ارتقاي کيفيت مهارت هاي اجتماعي کودکان دچار نشانگان داون در محيط هاي آموزشي پيشنهاد مي شود.