روابط ساختاری بین فشارهای عینی، تنیدگی تحصیلی، سبک های مقابله، پاسخ به تنشگرها و رضایت تحصیلی

هدف: مطالعه حاضر با هدف آزمون روابط فشارهاي تحصيلي عيني، تنشگرهاي تحصيلي، سبک هاي مقابله، واکنش ها به تنشگرها و رضامندي تحصيلي انجام شد.
روش: روش مطالعه حاضر همبستگي و جامعه آماري 5000 دانشجوي کارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد کرمانشاه بود که از ميان آن ها 300 دانشجوي (150 پسر و 150 دختر) با روش نمونه گيري چندمرحله اي انتخاب شدند و به متغيرهاي عيني تنيدگي (کاريو و هيمان، 2005)، فهرست تنيدگي دوران دانشجويي (گادزلا، 1991)، فهرست مقابله با موقعيت هاي تنيدگي زا (كوهن، جانگ و استين، 2006) و مقياس چندبعدي رضايت از زندگي (هبنر، 1994) پاسخ دادند.
يافته ها: نتايج حاکي از رابطه مثبت فشارهاي عيني با تنشگرهاي تحصيلي و رابطه تنشگرهاي تحصيلي با هيجان مداري و واکنش ها به تنشگرها و رابطه منفي بين تنشگرهاي تحصيلي با مساله مداري و رضامندي بود. رابطه مساله مداري با رضامندي مثبت و رابطه هيجان مداري و واکنش ها به تنشگرها با رضامندي منفي بود. مساله مداري و هيجان مداري ميانجي رابطه تنيدگي عيني و ذهني با واکنش ها به تنشگرها و رضامندي به طورنسبي بودند. متغيرهاي چندگانه در الگوي واسطه اي مساله مداري 31 درصد و در الگوي واسطه اي هيجان مداري 27 درصد از واريانس رضامندي را تبيين کردند.
نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر آموزش راهبردهاي انطباقي مقابله با تجارب تنيدگي زا از اهميت و ضرورت ويژه اي برخوردار است