هدف: هدف پژوهش حاضر طراحي ابزاري بومي براي سنجش نشانگان گستره درخودماندگي و تعيين ويژگي هاي روان سنجي آن بود. روش: روش پژوهش از نوع مطالعات آزمون سازي و همبستگي و جامعه آماري دانشجويان دانشگاه هاي شهيد بهشتي و تهران بود که با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس 382 نفر از آنها و نيز 32 نفر از والدين کودکان درخودمانده مراجعه کننده به درمانگاه هاي توانبخشي شهر تهران انتخاب شد «پرسش نامه نشانگان گستره اتيسم» درخودماندگي طراحي و همزمان آزمون هاي. ذهن خواني از طريق صدا و تصاوير چشم اجرا شد. تحليل عاملي اکتشافي، روايي هم زمان با آزمون هاي ذهن خواني، روايي افتراقي بين والدين کودکان درخودمانده و همتايان عادي آنها و افتراق دو جنس محاسبه، و براي تعيين پايايي دروني گويه ها از آلفاي کرونباخ استفاده شد. يافته ها: تحليل عاملي هفت عامل مهارت هاي زباني، ارتباطي، اجتماعي، علايق گسترده، کل نگري، همدلي و درک تلويحي را ارائه نمود. همبستگي بين پرسش نامه و آزمون هاي ذهن خواني معني دار بود. والدين کودکان درخودمانده نسبت به همتايان داراي کودک طبيعي، و مردان در مقايسه با زنان نمره هاي بالاتري کسب کردند. آلفاي کرونباخ پرسش نامه 0.718 بود. نتيجه گيري: پرسش نامه نشانگان گستره اتيسم براي ارزيابي نشانگان گستره درخودماندگي مناسب و پايايي آزمون نيز مطلوب است و نيز قابليت افتراق والدين کودکان درخودمانده را از افراد عادي و افتراق دو جنس از يکديگر را دارد.