هدف: هدف پژوهش حاضر اثبات جنبه نامطلوب و مضر خلاقيت با اين مفروضه بود که افراد خلاق اين توانايي را دارند که رفتارهاي غيراخلاقي خود را توجيه پيدا کنند، بنابراين بيشتر مي توانند خود را متقاعد سارند که مرتکب رفتارهاي غيراخلاقي شوند. روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري کليه دانشجويان کارشناسي دانشگاه پيام نور قم به تعداد 8100 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چندمرحله اي 165 دانشجوي مرد انتخاب شدند و به دو شکل در يک دوراهي اخلاقي براي انتخاب بين نفع شخصي و خودپنداره اخلاقي قرار گرفتند به گونه اي که توجيه رفتار غيراخلاقي «ناراستگويي» در گروه توجيه پذير آسان و در گروه توجيه ناپذير دشوار بود. ابزار پژوهش آزمون خلاقيت عابدي (1372) و آزمون ريون پيشرفته بود و تحليل داده ها با رگرسيون تعديل شونده انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد خلاقيت حتي پس از کنترل آماري هوش، ناراستگويي را مي تواند پيش بيني کند، و اين پيش بيني در گروه توجيه ناپذير بسيار قوي تر از گروه توجيه پذير است. نتيجه گيري: خلاقيت داراي جنبه هاي منفي و مضر نيز هست که بايد به آنها نيز توجه و با برنامه ريزي و آموزش به سمت مثبت سوق داده شود.