اثربخشی آموزش امید درمانی بر كاهش میزان افسردگی در زنان دارای همسر معتاد

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي آموزش اميد درماني بر کاهش ميزان افسردگي در زنان داراي همسر معتاد انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع مطالعات تجربي با طرح گمارش تصادفي با پيش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل مي باشد. جامعه مورد مطالعه شامل کليه زنان داراي همسر معتاد شيراز که همسر آنها به يکي از مراکز ترک اعتياد مراجعه کرده است، مي باشد که از بين آنها با روش نمونه گيري در دسترس 30 نفر انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جايگزين شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگي بک (1978) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آماره هاي توصيفي، تحليل کوواريانس و آزمون t همبسته استفاده شد. تحليل کوواريانس نشان داد که تفاوت معناداري بين ميانگين نمرات افسردگي گروه آزمايش و کنترل در پس آزمون وجود دارد. همچنين نتايج آزمون t نشان داد که بين نمرات پيش آزمون و پيگيري در گروه آزمايش تفاوت معناداري وجود دارد. به طور کلي نتايج حاکي از آن است که آموزش اميد درماني در کاهش ميزان افسردگي در زنان داراي همسر معتاد موثر است و اين نتايج پايدار مي باشد