رابطه بین ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری در دانش آموزان: نقش میانجی گری هوش هیجانی

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي گري هوش هيجاني در رابطه بين ابعاد الگوهاي ارتباطي خانواده و تاب آوري در دانش آموزان دبيرستاني بود. بدين منظور تعداد 222 دانش آموز دختر و پسرمقطع متوسطه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند.جهت تحليل داده ها از رگرسيون چندگانه و تحليل مسير استفاده شد. براساس ماتريس همبستگي، بين ابعاد الگوهاي ارتباطي خانواده، هوش هيجاني و تاب آوري رابطه معناداري وجود دارد، بدين معني که بين جهت گيري گفت و شنود و هوش هيجاني و تاب آوري رابطه مثبت و بين جهت گيري همنوايي و هوش هيجاني و تاب آوري رابطه منفي وجود دارد. همبستگي بين هوش هيجاني و تاب آوري نيز مثبت و معنادار است. تحليل رگرسيون چندگانه به شيوه همزمان نيز نشان داد که از بين ابعاد الگوهاي ارتباطي خانواده، جهت گيري گفت و شنود پيش بيني کننده مثبت و معنادار هوش هيجاني و تاب آوري است. همچنين، هوش هيجاني پيش بيني کننده مثبت و معنادار تاب آوري است. در نهايت، تحليل مسير نقش واسطه اي هوش هيجاني در رابطه بين جهت گيري گفت و شنود و تاب آوري دانش آموزان را تاييد نمود.