بررسی سبکها و مکانیزم های دفاعی افراد مبتلا به اختلال وسواس-بی اختیاری، اضطراب تعمیم یافته و هراس اجتماعی.

چکيده مقدمه: اين مطالعه با هدف بررسی و مقايسه مکانيزمها و سبکهای دفاعی افراد مبتلا به اختلال وسواس- بی اختياری (OCD )، اختلال اضطراب تعميم يافته(GAD) و اختلال هراس اجتماعی(SP) انجام پذيرفته است. روش: نمونه اين پژوهش متشکل از افراد مبتلا به اختلال- وسواس بی اختياری (30 نفر)، اختلال اضطراب تعميم يافته (30 نفر)، اختلال هراس اجتماعی(30 نفر) و افراد غير مبتلا(30 نفر) است که توسط روش نمونه گيری در دسترس انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده جهت سنجش مکانيزمهای دفاعی پرسشنامه سبکهای دفاعی (DSQ-40) می‌باشد. مکانيزمها و سبکهای دفاعی گروههای مبتلا با گروه بهنجار و الگوی مکانيزمهای دفاعی هر چهار گروه با استفاده از روش های آماری مقايسه ميانگين ها، و تحليل واريانس يک راهه و آزمون‌های تعقيبی با يکديگر مقايسه شدند. يافته ها: بررسی های آماری نشان داد که گروه‌های مبتلا نسبت به گروه غير مبتلا از سبکهای دفاعی رشد نايافته و روان آزرده به صورت معنا داری بيشتر استفاده می‌کنند و مشخص شد که ميان گروه‌ها در استفاده برخی از مکانيزمهای دفاعی تفاوت معنا دار وجود دارد. به علاوه مشخص گرديد که مشخصه اصلی الگوی دفاعی گروه مبتلايان به اختلال وسواس- بی اختياری در مقايسه با گروه بهنجار در استفاده زياد آنها از مکانيزم های دفاعی گذار به عمل، تشکل واکنشی و ابطال است به همين ترتيب مشخصه اصلی الگوی دفاعی گروه مبتلايان به اختلال اضطراب تعميم يافته در مقايسه با گروه بهنجار در استفاده زياد آنها از مکانيزم های دفاعی فرافکنی، آرمانی سازی، جسمی سازی و استفاده کمتر آنها از مکانيزم های دفاعی طنز و فرونشانی است و مشخصه اصلی الگوی دفاعی گروه مبتلايان به اختلال هراس اجتماعی در مقايسه با گروه بهنجار در استفاده زياد آنها از مکانيزم های دفاعی فرافکنی، آرمانی سازی، جسمی سازی و پرخاشگری منفعلانه و استفاده کمتر آنها از مکانيزم دفاعی فرونشانی است. نتيجه گيری: مطالعه کنونی اهميت بررسی مکانيزمهای دفاعی را چه در گستره بهنجار و چه در گستره بالينی جهت تشخيص و درمان اختلالات اضطرابی نمايان می سازد. يافته های اين پژوهش به طور کلی با يافته های ساير مطالعات قابل مقايسه هستند، با اين حال انجام پژوهش در زمينه مکانيزمهای دفاعی در ايران نيازمند توجه بيشتری است.