چکیده مقاله
اداره سازمانها در ایران عموما به روشهای قدیمی وبا استفاده از ساختارهایی که ریشه آنها به ابتدای قرن بیستم بر میگردد شباهت دارد. ساختارهای وظیفهای و هیدرولیک باعث گردیده که بهرهوری و هماهنگی سازمانهای امروزی در ایران پایین بوده و اکثرا درگیر کیفیت متغیر، قیمت و هزینههای بالا باشند. تغییرات سریع در دو دهه اخیر بخصوص در زمینه تکنولوژی اطلاعات و نظامهای هوشمند نحوه "اداره، مدیریت و رهبری" سازمانها را دگرگون ساخته است. برای رهایی از تنگناها ی مذکور، روشهای بهبود توصیه گردیده است. در این پژوهش تأثیر اجرای روشهای بهبود بر نگرشهای شغلی و جو سازمانی کارکنان در یک شرکت تولیدی با استفاده از پرسشنامه استاندارد مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان میدهد که اجرای روشهای بهبود تأثیر قابل توجهای در نگرشهای شغلی کارکنان اداری و بویژه فنی داشته، لیکن شاخصهای جو سازمانی آنان کاهش یافته است. همچنین اجرای روشهای بهبود تأثیر بسیار اندکی بر نگرشهای شغلی مدیران گذاشته است.