مقایسه‌ی عملکرد افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه و افراد بهنجار در حافظه‌ی شرح حال معنایی

مقدمه: پژوهش حاضر به بررسی رابطه بين توانايی بازيابی خاطرات شرح حال معنايی اختصاصی از حافظه و نشانه های استرس پس از سانحه پرداخته است. روش: نمونه های اين مطالعه شامل يک گروه از مبتلايان به PTSD ناشی از جنگ، به عنوان گروه آزمايشی و دو گروه کنترل (Non-PTSD و سالم) بود. گروه ها در متغيرهای سن و هوش همتا شدند. آزمودنی ها پس از تکميل مقياس تجديد نظر شده تاثير رويداد (IES-R)، سياهه افسردگی بک (BDI)، سياهه اضطراب بک (BAI)، و مقياس هوش تجديد نظر شده وکسلر بزرگسالان (WAIS-R)، به تکميل مصاحبه حافظه شرح حال (AMI) پرداختند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که افراد مبتلا به PTSD در مقايسه با گروه های کنترل جزئيات معنايی اختصاصی کمتری را به ياد می آوردند. همچنين کاهش اختصاصی بودن خاطرات با استرس پس از سانحه بيشتر و نواقص حافظه وسيعتری همراه می باشد. نتايج نشان داد که ميزان اين نواقص با نشانه های خاص PTSD رابطه مستقيمی دارد. نتيجه گيری: داده های اين مطالعه برحسب دستيابی توافقی به مواد شرح حال اختصاصی در افراد مبتلا که منعکس کننده يک فرآيند تنظيم اثر می‌باشد، بحث شده اند.