چکیده مقاله
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی و مقايسه ارزيابی ها و نگرش های بيماران دارای تشيخص های اسکيزوفرنيا، اسکيزوافکتيو و افسردگی اساسی بدون علائم روا ن پريشی نسبت به بيماری شان بود. روش: هفتاد و هفت بيمار دارای تشخيص های اسکيزوفرنيا، اسکيزوافکتيو و افسردگی اساسی بدون علائم روان پريشی تحت مصاحبه تشخيصی قرار گرفته و به وسيله پرسشنامه خود– ارزيابی بيماری مورد سنجش قرار گرفتند. يافته ها: در بين بيماران فوق، گروه بيماران مبتلا به اسکيزوفرنيا و اسکيزوافکتيو در مقايسه با بيماران دارای تشخيص افسردگی اساسی بدون علائم روان پريشی، دارای سطوح بالاتر انکار بيماری و پيامدهای آن و انکار نياز به درمان و نيز دارای سطح پايين تر نگرانی بودند. نتيجه گيری: بيماران اسکيزوفرنيا و اسکيزوافکتيو در مقايسه با بيماران افسردگی اساسی نقايص خودآگاهی بيشتر و بينش پايين تری دارند. جمعيت افسرده بدون علائم روان پريشی از بينش نسبتاً بالايی در مقايسه با دو گروه ديگر برخوردار بودند.