مقایسه کارکرد اجرایی سازمان بندی مجدد اندیشه در زیرمجموعه‌های اختلال فزون کنشی/ نارسایی توجه بر اساس مدل بارکلی

مقدمه: هدف از اين پژوهش، مقايسه کارکرد اجرايی سازمان‌بندی مجدد انديشه در زيرمجموعه های اختلال فزون کنشی/ نارسايی توجه بر اساس مدل بارکلی می‌باشد. روش: در اين پژوهش که از نوع علی- مقايسه‌ای است، 50 دانش‌آموز پايه سوم و چهارم ابتدايی مبتلا به اختلال فزون کنشی/ نارسايی توجه (25 دانش‌آموز مبتلا به فزون کنشی و 25 دانش‌آموز مبتلا به نارسايی توجه) با استفاده از پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) و مصاحبه تشخيصی بالينی، انتخاب شده و با بهره‌گيری از آزمون بندر گشتالت، آزمون زمان واکنش و آزمون شکل‌گيری مفهوم ويگوتسکی، مورد ارزيابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس چند متغيره (مانوا) تحليل گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد که دانش‌آموزان مبتلا به نارسايی توجه، نسبت به دانش‌آموزان مبتلا به فزون کنشی، عملکرد بهتری در بازداری رفتاری داشتند ولی در سازمان‌بندی مجدد انديشه، تفاوت معنی‌داری بين دو گروه وجود نداشت. نتيجه‌گيری: به طور کلی، يافته‌های اين پژوهش، نظريه بارکلی را در خصوص نقص کودکان مبتلا به فزون کنشی در بازداری رفتاری مورد تأييد قرار داده و در مورد نقص سازمان‌بندی مجدد انديشه، رد کرد.