مقایسه دو روش دارو درمانی و امید درمانی بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشارخون اساسی

مقدمه: فشارخون اساسی، سومين علت مرگ ‌و مير و يکی از مهم‌ترين علل اصلی ناتوانی مزمن در دنيا است که با سير مزمن و پيشرونده خود می‌تواند کيفيت زندگی بيماران را در ابعاد مختلف خود تحت تأثير قرار دهد. هدف پژوهش حاضر، مقايسه دو روش دارو درمانی و اميد درمانی بر بهبود ابعاد کيفيت زندگی بيماران مبتلا به فشارخون اساسی بود.
روش: مطالعه حاضر يک طرح شبه آزمايشی می‌باشد که از آذر ماه 1387 تا شهريور ماه 1388 در مرکز قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. تعداد40 نفر از بيماران مبتلا فشارخون اساسی به‌ صورت گمارش تصادفی در دو گروه دارو درمانی (شاهد) و اميد درمانی (مورد) قرار داده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در اين مطالعه، پرسشنامه دموگرافيک و پرسشنامه کيفيت زندگی از نوع فرم کوتاه بود. پرسشنامه در سه مرحله قبل، بعد و سه ماه پس از مداخله (مرحله پيگيری)، در دو گروه مورد استفاده و تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته‌ها: نتايج نشان ‌داد، اميد درمانی بيش‌ از درمان دارويی باعث بهبود کيفيت زندگی بيماران مبتلا به فشارخون اساسی شد و اثرات درمان پس از سه ماه از پايان مداخله هنوز برقرار بود.
نتيجه‌گيری: اميد درمانی می‌تواند در بهبود کيفيت زندگی بيماران مبتلا به فشارخون اساسی مؤثر باشد. با توجه به نتايح اين تحقيق، استفاده از رويکرد تيمی و لزوم همکاری متخصصان قلب و روان‌شناسان به منظور ارتقای کيفيت زندگی بيماران مبتلا به فشارخون اساسی پيشنهاد می‌گردد.