اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر خودتنظیمی یادگیری دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر زنجان

اين پژوهش با هدف تعيين تأثير آموزش مهارت‌های ارتباطی بر بهبود خودتنظيمی يادگيری دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر زنجان در سال تحصيلی 92ـ1391 انجام گرديد. روش پژوهش، آزمايشی از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامۀ خودتنظيمی يادگيری زيمرمان و ماتينزپونز (1986) و برنامۀ آموزشی مهارت‌های ارتباطی يونيسف (2004) بود. جامعۀ آماری پژوهش را همۀ دانش‌آموزان پسر پايۀ اول مقطع متوسطه شهر زنجان در سال تحصيلی 92ـ1391 تشکيل می‌داد که با روش نمونه‌گيری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 60 نفر از آنها به تصادف انتخاب و در دو گروه آزمايشی و گواه قرار گرفتند. مداخلۀ آزمايشی (مهارت‌های ارتباطی براساس بستۀ آموزشی يونيسف) بر روی گروه آزمايش در مدت 10 جلسۀ 90 دقيقه‌ای و يک بار در هفته اجرا شد. نتايج تحليل کواريانس نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی بر بهبود خودتنظيمی يادگيری دانش‌آموزان مؤثر است (001/0 P< ).


واژه‌های كليدي: آموزش مهارت‌های ارتباطی، خودتنظيمی يادگيری، دانش‌آموزان پسر دبيرستان