مقیاس خودگزارشی ADHD بزرگسالان- 18 سوالی

این مقیاس با همکاری سازمان بهداشت جهانی توسط آدلر، کسلر و اسپنسر[1](2003) تهیه شده است. این مقیاس شامل 18 ماده است که بر اساس ملاکهای تشخیصی DSM-IV تهیه شده است. 9 ماده اول به نارسایی توجه و 9 ماده دوم این مقیاس به نشانه های فزون کنشی-تکانشگری اختصاص دارد. هر ماده از این مقیاس میزان شدت هر یک از نشانه های ADHD را طی 6 ماه گذشته مورد پرسش قرار می دهدو از آزمودنی خواسته می شود تا میزان شدت نشانه های خود را بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت شامل هرگز، به ندرت، بعضی اوقات، اغلب و همیشهدرجه بندی کند. به هر یک از درجات نمره ای0 (برای هرگز)تا 4(برای همیشه) اختصاص داده می شود. نمرات بین 0-16 برای هر خرده مقیاس در دامنه با احتمال بعید ابتلا، 17-23 در دامنه احتمال ابتلا و 24 به بالا با احتمال زیاد ابتلا به ADHD قرار می گیرد. ضریب اعتبار درونی این مقیاس در دامنه 63/0 تا 72/0 و اعتبار به روش بازآزمایی(همبستگی پیرسون) این مقیاس در دامنه 58/0 تا 77/0 برآورد شد(کسلر و همکاران، 2007).

منبع فرعی:

Kessler, R. C.; Adler, L. A., Gruber, M. J., Sarawate, C. A., Spencer, T., Van Brunt, D. L.(2007). Validity of the World Health Organization Adult ADHD Self-Report Scale(ASRS).Screener in a representative sample of health plan members. International Methods in Psychiatric Researchs, 16, 52-65.

منبع اصلی

حمزه لو، محمد(1391). مقایسه اثربخشی آموزش بازداری رفتاری با آموزش حافظه کاری در بهبود کنشهای اجرایی و کاهش نشانه های اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی(ADHD) در زندانیان بزرگسال مرد شهر گرگان. پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی. دانشگاه فردوسی مشهد.