امروزه ارزشیابی پیشرفت تحصیلی و شناسایی عوامل مؤثر بر آن از حلقه های اساسی و وابسته به امر آموزش است که توجه بسیاری از روان شناسان را به خود جلب کرده است (Premuzic & Furnham, 2003 ) ارزشیابی تحصیلی در شکل سنتی آن، نه تنها فرآیند یاددهی و یادگیری را به سمت تحقق انتظارات آموزشی هدایت نکرده است، بلکه به مشکلاتی چون محصول محوری، مدرک گرایی، تقلب و اضطراب در دانش آموزان منجر شده است )احمدی، 2002). گرچه مقدار معینی از اضطراب برای انجام فعالیت های روزمره لازم و ضروری است، اما اگر اندازه آن از حد طبیعی فراتر رود، مانعی در انجام کارها ایجاد می کند. این اضطراب انواع مختلفی دارد که یکی از آنها اضطراب مدرسه است؛ یک حالت هیجانی نامطلوب که با پریشانی و تشویش همراه است و تحت عوامل موقعیتی و خصیصهای شکل می گیرد و منبع اصلی آن ترس از شکست و فقدان اعتماد به نفس است. (ابوالمعالی، درتاج،سالکی، صالح و صدق پور، 1994) اضطراب مدرسه از 4 مؤلفه تشکیل می شود که عبارتند از: اضطراب امتحان، ترس از ابراز وجود، واکنش های فیزیولوژیک و فقدان اعتماد به نفس.