مهارت های خود کنترلی یک مدل مهارت های مقابله شناختی- رفتاری را نشان می دهد که در ارزیابی و درمان با موفقیت عمل کرده اند. با این وجود، هیچ ابزار عمومی خود گزارش دهی بزرگسالی برای اندازه گیری این ساختار مهم توسعه نیافته است. تحقیقات زیادی برای تعییین ثبات و اعتبار بیشتر مهارت های خود کنترلی انجام شده است. خود کنترلی به افراد کمک می کند تا در برابر وسوسه های کوتاه مدت (مثلا لذت خوردن کیک پنیر) و برای رسیدن به اهداف بلند مدت (به عنوان مثال، از دست دادن وزن) مقاومت کنند (جيئو، اسچوایتزر ، مید، آریلی؛ ۲۰۱۱). به عبارتی دیگر به عنوان توانایی مقاومت در برابر وسوسه ها ، تغییر افکار، احساسات و رفتارهای خود را برای نادیده گرفتن تکانه ها و عادت ها تعریف شده است که اجازه می دهد فرد، خود را برای برآورده کردن انتظارات، پایش و تنظیم کند (گیلبارت. ۲۰۱۸) و به آن ظرفیت روانی اشاره دارد که مردم را قادر می سازد تا رفتارهایی که با اهداف بلند مدت آنها سازگار است (به عنوان مثال، یک فرد اخلاقی بودن) و خودداری از درگیر شدن در رفتارهایی که توسط انگیزه های کوتاه مدت و خودخواهانه هدایت می شوند را به نمایش گذارند (جينو، اسچوایتزر، مید، آریلی، ۲۰۱۱). ظرفیت انسان برای اعمال خودکنترلی به طور بحث برانگیزی یکی از قدرتمندترین توانایی ها و موجب سازگاری سودمند در روان انسانی است . افراد وقتی بتوانند بین خود و محیطشان هماهنگی و سازگاری مطلوبی ایجاد کنند شاداب ترین و سالم ترین شرایط را خواهند داشت و سازگاری می تواند اساسا با تغییر دادن خود در جهت تطابق با جهان پیرامون ، بهبود یابد. نظریه جرم گود فردسن و هيراچی (۱۹۹۰) که اکنون به نظریه خودکنترلی شناخته می شود، فرض می کند که افراد به صورت منطقی در ارزیابی میان لذت بالقوه از یک عمل در مقابل درد بالقوه از یک عمل، افراد اعمال لذت بخش را انتخاب می کنند و از اعمال دردناک اجتناب می کنند (هايجين؛ ۲۰۰۴)

برای سنجش خودکنترلی ایزارهای مختلفی ساخته شده است که یکی از آنها پرسشنامه خودکنترلی گراسمیک و دیگری پرسشنامه خودکنترلی گراسمیک است.