تعامل پیچیده میان عوامل بافتی، شناختی و رفتاری در کلاس درس شامل باورهای معلم و شاگردان می شود؛ بخشی از باور معلم، متأثر از نگرش او نسبت به منزلت اجتماعی خود است و این باور می تواند به عنوان یک باور مهم با باور دانش آموزان درباره خودکارآمدی شان در ارتباط باشد. چرا که معلمان به واسطه نقش خود در کلاس درس و از طریق واکنش ها، ارزیابی ها، تأیید و تشویق ها و انتقادهای خود در ساخت باور دانش آموزان نسبت به کارآمدی خود مؤثرند. این درحالی است که نتایج کار معلم و بازتاب آن در جامعه، شأن و آبروی اجتماعی او رقم زده و در میزان رضایت شغلی و احساس منزلت اجتماعی او مؤثر است (سام آرام و قائم پور، ۱۳۹۰). بر این اساس او میرا و مكدانلد (۲۰۰۴) معتقدند، باور معلم نسبت به جایگاه خود در انگیزه شغلی او اثر گذار بوده و در نوع واکنش معلم نسبت به رخدادهای آموزشی بازتاب می یابد. یافته های پژوهش نویدی و برزگر (۱۳۸۲) نیز حاکی از ارتباط مستقیم ارتقاء منزلت اجتماعی معلم با سخت کوشی و اثربخش بودن معلم است؛ بنابراین به نظر می رسد ادراک معلم از منزلت اجتماعی خود، عملکرد او را تحت تأثیر قرار داده و به واسطه عملکرد او در کلاس، با رشد خودکارآمدی دانش آموز مرتبط باشد. برای سنجش ادراک معلم از منزلت اجتماعی خود از پرسشنامه منزلت اجتماعی معلم نویدی 40 سوالی استفاده می شود.

از سوی دیگر نقش معلم در تدارک ساختار تعاملی کلاس درس متأثر از باورها، اهداف و ارزش های اوست. معلمان از طریق شناخت جو کلاس و به وسیله طرح ریزی هایی که برای ایجاد جو مشارکتی و حمایت از دانش آموزان انجام می دهند، می توانند به ایجاد ادراک بهتر دانش آموزان از کلاس جهت یادگیری عمیق کمک کنند (سبز علیپور، ۱۳۸۶)، اما چگونگی تأثیر آن بر انگیزش و عملکرد دانش آموزان به چگونگی ادراک آنان از ساختار کلاس بستگی دارد (ایمز، ۱۹۹۲).