یکی از مهم ترین تعاریف مفهوم رضامندی زوجیت با رضایت زناشویی توسط "هاپکینز" انجام گرفته است. وی، رضایت زناشویی را چنین تعریف می کند: «رضایت زناشویی یا رضامندی زوجیت ، احساسات عینی از خشنودی، رضایت و لذت تجربه شده توسط زن یا شوهر در مواقعی است که تمامی جنبه های ازدواجشان را در نظر می گیرند.» رضایت یک متغیر نگرشی است و بنابراین خصوصیت فردی زن و شوهر محسوب می شود و طبق تعریف فوق رضایت زناشویی در واقع، نگرش مثبت و لذت بخشی است که زن و شوهر از جنبه های مختلف روابط زناشویی خود دارند و نارضایتی زناشویی در واقع نگرش منفی و ناخشنودی است که از جنبه های مختلف روابط زناشویی وجود دارد. اساسأ، اگر رضامندی زوجیت حاصل مبادله رفتارهای پاداش بخش باشد، عدم رضامندی فقط هنگامی خواهد بود که دو شریک از چیزی رنج برند (پیامانی، ۱۳۹۲). به اعتقاد اولسون و همکاران (۱۹۸۹)، سه زمینه کلی رضایت زناشویی یا رضامندی زوجیت که با یکدیگر تعامل داشته و وابسته به یکدیگرند، عبارت اند از: رضایت افراد از ازدواجشان، رضایت از زندگی زناشویی و رضایت از زندگی به طور کلي. اولسون رضایت افراد از ازدواجشان را زمینه ساز هسته اصلی رضایت از زندگی می داند و به عبارتی می توان گفت که سلامت جامعه و خانواده در گرو رضایت افراد از ازدواجشان است. برای سنجش رضایت زناشویی از پرسشنامه رضامندي زوجيت افروز، یا پرسشنامه رضایت زناشویی افروز استفاده می شود