پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان

حساسیت اضطرابی، بیان کننده ترس از نشانه های اضطرابی است و از این فرض نشأت می گیرد که این نشانه ها به پیامدهای آسیب زای بدنی، روانشناختی و اجتماعی منجر می شود ( تیلور"، ۱۹۹۵؛ به نقل از ایسایو و همکاران، ۲۰۱۰). افراد با حساسیت اضطرابی بالا اغلب اوقات به نشانه های اضطرابی به طور منفی واکنش نشان می دهند، در حالی که افراد با حساسیت اضطرابی پایین اگر چه ممکن است این نشانه ها را به عنوان اموری ناخوشایند تجربه کنند، اما آنها را تهدید آمیز تلقی نمی کنند.

 به عنوان مثال، شخص دارای حساسیت اضطرابی بالا، نفس نفس زدن را این گونه تعبیر می کند که در شرف خفگی است یا این که ناتوانی در فکر کردن علامت واضحی از دیوانگی است. اعتقاد بر این است که حساسیت اضطرابی ممکن است از مکانیزم های مختلفی از جمله تجربه مستقیم اضطراب و یادگیری مشاهده ای آموخته شود (وات و همکاران، ۱۹۹۸). حساسیت اضطرابی یک متغیر شناختی تفاوت های فردی است که به وسیله ترس از احساسات اضطرابی (ترس از ترس) مشخص می شود و نشان دهنده گرایش به فاجعه سازی در رابطه با پیامدهای چنین احساساتی است. برای سنجش حساسیت اضطرابی نوجوانان از پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان دیکون استفاده می شود.

دیکون و همکاران (۲۰۰۲)  پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان را در میان ۳۰۸ دانش آموز دبیرستانی اجرا کردند. هدف از این پژوهش بررسی پایایی و تحلیل عوامل پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان بود. نتیجه پژوهش نشان داد که مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان به اندازه کافی از ثبات درونی و همبستگی هر گویه پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان با کل گویه ها بهره مند است. تحلیل عامل پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان دیکون دو عامل نگرانی ذهنی و نگرانی جسمی را مشخص کرد. یافته های این پژوهش نشان دادند که نسخه آمریکایی مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان دیکون خصوصیات روان سنجی مناسبی دارد و برای پژوهش ها بسیار مطلوب ارزیابی شد. پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان دیکون یک آزمون ۱۶ سؤالی است که سؤالات آن نگرانی های جسمی و نگرانی های ذهنی را در مقیاس چهار درجه ای لیکرت از نمره صفر اندازه گیری می شود.  پرسشنامه حساسیت اضطرابی نوجوانان برای اولین بار توسط موسوی و همکاران(1393) در ایران هنجاریابی شده است.