از نیمه آخر قرن بیستم علاقه روزافزونی به مطالعه خانواده به صورت تجربی بوجود آمده است. سنجش خانواده توسط دانشمندان علوم اجتماعی صورت می گیرد که زندگی خانوادگی را از ابعاد گوناگون مورد بررسی قرار می دهند. سنجش خانواده با هدف دستیابی به اطلاعات پیرامون خانواده هایی که در جستجوی کمک هستند، توسط متخصصان بهداشت روانی نیز انجام می شود که مداخلات و روشهای ارزیابی پیامد آنها را تعیین می کند.

بسیاری از اهداف سنجش خانواده مشابه سنجش افراد و شخصیت آنهاست. مسائلی پیرامون اینکه آنچه به دست می آید، در محور قرار دارد اما "چه موقع"، "کجا"، "چگونه" و "چرا" سنجش صورت می گیرد نیز همگی به یکدیگر ارتباط دارد.

خانواده به عنوان یک کل با مجموع بخشهای  زوجی و انفرادی آن معادل نیست. بزرگسالان در روابط صمیمانه یکدیگر به عنوان "کلیت" خانواده می شناسند. اما با تولد یک کودک، سه ضلعی مادر-پدر-کودک، زوج بزرگسال را به نظام خانوادگی بزرگتری تبدیل می کند که نقشهای چندگانه و جدیدی ایجاد می کند. حتی برای کودکان خردسال، همراه بودن با هر دو والد به معنای مقابله با پویایی های رابطه زناشویی است و زندگی خانوادگی بعد از تولد کودک دوم تغییرات شدیدتری پیدا می کند. به علاوه اینها، یکپارچگی خانواده، صمیمیت و انعطاف پذیری برای رشد یک کودک و بزرگسال شایسته الزامی است و منبعی در برابر رویدادهای استرس زای زندگی می باشد. سنجش بسیاری از خرده سیستمهای خانوادگی لازم است اما هر کدام از آنها تنها در بافت خانواده به عنوان یک کل به بهترین نحو قابل شناخت هستند.

پرسشنامه خودسنجی خانواده (SFI) دارای 36 گویه و 5 خرده مقیاس توسط بیورز، روبرت بی. هامپسون و یوسف اف. هولگاس در سال 1985 ساخته شده است. تعارض خانواده، ارتباط خانواده، پیوستگی خانواده، رهبری متضمن و سلامت خانواده تشکیل شده است که برای سنجش کفایت خانواده استفاده می شود.

تعدادی از نمونه سوالات این پرسشنامه عبارتند از:

1-در خانواده، بزرگسالان رهبران قوی هستند.

2- اعضاء خانواده بیشتر اوقات راه خودشان را می روند.

3- خانواده ما در حل مشکلات با یکدیگر خیلی خوب عمل می کنند.