یکی از مواردی که به عنوان عامل خطر احتمالی ابتلا به اختلالات روانی از جمله افسردگی، استرس و اضطراب مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته، سندرم پاهای بی قرار است(10، 11). که توسط پرسشنامه سندرم پای بیقرار ارزیابی می شود. سندرم پاهای بی قرار یک اختلال حسی-حرکتی اسکه با تمایل شدید به حرکت دادن پاها هنگام استراحت مشخص می شود(12). بیماران مبتلا به سندرم پاهای بی قرار تمایل غیر قابل مقاومتی به حرکت دادن پاهای خود دارند و آن را به صورت احساس نامطلوب و ناخوشایندی توصیف می کنند که با دوره های عدم فعالیت بدتر می شود(13-15). بر اساس گزارش ها حدود 80 درصد بیماران مبتلا به این اختلال به دلیل داشتن علائم به پزشک مراجعه می کنند، اما این بیماری فقط در 6 درصد این بیماران تشخیص داده می شود. پس از تشخیص هم تنها 13 درصد بیماران با داروهای مناسب درمان می شوند(16). شیوع سندرم پاهای بی قرار در کل جمعیت حدود 2-15 درصد است(17) که در سالمندان شایع تر است(14). سندروم پاهای بی قرار عوارض زیادی دارد و سبب کاهش کیفیت زندگی، اختلال خواب، افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی و مرگ و میر می شود. برای سنجش این اختلال از پرسشنامه سندرم پای بیقرار استفاده می شود.