یکی از شایعترین بیماریهای مزمن و علت مرگ و میر در بزرگسالان، بیماریهای قلبی عروقی است. نارسایی قلبی یکی از مهمترین بیماریهای قلبی عروقی است که میزان ابتلا، مرگ و میر و از کارافتادگی نسبتا بالایی دارد. نارسایی قلبی به عنوان نتیجه نهایی و مشترک همه اختلالات قلبی است. از طرفی درمان های جدید پزشکی باعث افزایش امید به زندگی و طول عمر بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی و در نتیجه افزایش تعداد مبتلایان به نارسایی قلبی شده است. شیوع و بروز نارسایی قلبی با افزایش سن بیشتر می شود به طوری که در ایالات متحده تقریبا 1 درصد افراد بالای ۵۰ سال و حدود ۱۰ درصد افراد بالای ۸۰ سال دچار نارسایی قلبی هستند اه]. طبق آمار مرکز مدیریت بیماریهای ایران در سال ۱۳۸۰، تعداد مبتلایان به نارسایی قلبی در ۱۸ استان کشور ۳۳۳۷ در ۱۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت است  در نگاه جامع نمی توان بیماری را از ویژگی های فردی و اجتماعی بیمار جدا دانست. گسترش نگاه کل نگر به بیمار و محوریت دادن به او، به ایجاد راه و روش های جدیدی برای ارزشیابی بهبود بیماران منجر شده است. یکی از شایع ترین این روش ها، بررسی کیفیت زندگی بیمار است. که برای بیماران قلبی از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی مینه سوتا  استفاده می شود.

برای ارزیابی رفتارهای خودمراقبتی بیماران قلبی از پرسشنامه رفتار خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی استفاده می شود.